Vrouwen kunnen snurken als mannen, denk ik, terwijl ik op mijn gsm zie dat het nog maar 01 uur is. Ik lag vlak onder de buizen van de waterleiding ofzo en het gonst de hele nacht.
Maar de rest van de slaapplaats, was alleen maar positief en hartverwarmend. De hospitalero die de Zusters hielp, was ongelofelijk. Vanmorgen schonk hij koffie en melk voor me in met een grote glimlach. Aan de grote tafel aten alle pelgrims dikke plakken brood met confituur en boter.
De Duitse Hannah vroeg zich af hoe ze de rust die ze hier ervaart, ook in het dagelijkse leven kan blijven gebruiken. Want rust kruipt hier binnen tot in het diepst van je tenen. Het ritme van een pelgrim is traag maar zeker. Omdat je alleen maar stap na stap verder kan. Ook de rugzak weerhoudt je van lopen.
De dag was iets minder mooi van omgeving maar de laatste vijf kilometer zagen we het plots veranderen. Groener en terug besneeuwde bergen op de achtergrond. De herberg waar we nu logeren is helemaal anders dan het klooster van gisteren. Het is een soort van verbouwde boerderij. Met een grote, zonnige zitplaats en een kachel. De vrouw des huizes doet onze was. Met waspoeder en ze hangt hem zelfs op. Een hele luxe voor een pelgrim die normaal zelf zijn was doet met koud water en wat zeep.
Ondertussen blijf ik maar bruinen en spieren kweken. En ik zie er gezond uit van het vele buiten zijn. Ik voel me blij en rustig. De golfjes van heimwee, die steeds kleiner worden, doorsta ik goed. De tocht geeft me zoveel. En het loslaten van het alledaagse, wat de kern van mijn tocht is, lukt me aardig. Ik ga nu een glaasje wijn drinken...tot morgen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Vandaag hebben Luc en ik je reisverhaal gelezen en je bent al half!!!!!Dat dwingt een ongeloofelijk respect af. Ik ben blij dat je zo goed op weg bent en ontroerd met wat het met je doet. ALive and kicking...net als het prille groen dat rondom jou lente wordt.Ik vond een kookboek 'Hemelse spijzen' met daarin santiagokoekjes.Dat ligt klaar als je terugbent!
Hou vol,het GAAT je goed. Danie
Dag lieve Katrien,
Amaai,wat gaat dat vlug,voor je het weet ben je al halfweg! Vanaf hier is de WEG ook voor mij meer vertrouwd...het doet me zo'n deugd dat het jou zo goed gaat,ga zo verder! Elke dag geconfronteerd worden met TIJD is heerlijk hé en laat je bewust zijn van elk NU moment. Geniet van al wat is én mag zijn op je weg...lieve harteliefs, Rie x
Hoi Katrien,
Weer even geleden dat ik tijd kan maken om je reisverhaal te volgen. Zalig om alle gemiste dagen weer met volle teugen op te nemen en in gedachten met jou weer even onderweg te zijn! Onder weg zijn en verandering teweeg brengen, wat is er mooier dan dat te mogen ervaren?! Ik las net nog in een affirmatie " het enige dat niet verandert in het leven, is het feit dat alles verandert."
Jouw pad is verticaal - omhoog: Je oude ik verandert elke dag weerom een stukje méér...ik vind het zo waardevol te lezen dat deze weg naar Compostella je zo'n mooie groeimomenten geeft. Ga en groei verder zou ik zeggen!
ps. Wouter heeft het vaak over jou, ik beloofde hem je de groeten te doen
liefs, Hilde en Wouter(V5)
Dag Katrien! Wat leuk om jouw relaas te lezen! Ik kreeg er de krop van in mijn keel... Heb al veel aan je gedacht. En zo te zien, is het een geweldige ervaring!! Ik duim verder mee. Geniet,geniet,geniet!!!
Liefs,
Veerle Flamenco via laptop van Lieven
tot morgen :)
Een reactie posten