Dag 18 Castrojeriz - Fromista

Vandaag, precies 24 jaar geleden, werd ik voor het eerst moeder. En nu zoveel jaren later, loop ik hier mijn levensweg te wandelen. Mijn grote zoon is druk met zijn leven maar van hieruit stuur ik hem een dikke dikke knuffel. Gelukkige verjaardag, lieve Bram.

Deze ochtend vertrokken we met een appelsien als ontbijt. Het dorpje leek wel uitgestorven dus ook geen koffie ergens in een bar. We klommen eerst een paar kilometers en daarna werd het vlak. Rond de negen kilometer staat daar dan plots een boer die koffie en bananen verkoopt. Donativo, antwoordt hij, als ik hem vraag hoeveel. Met plezier gooi ik 1.5 euro in zijn mandje.

In Itero De La Vega stopten we en aten een broodje. De oude man sneed het beleg vers af van een grote ham. Ze hadden een lief hondje dat gezellig rondscharrelde. Er zijn hier geen gewone honden. Het is altijd een rommeltje van verschillende rassen bij elkaar. Ze veroveren altijd weer mijn hart.

De gedachte van vandaag was er een over verlangen. Verlangen naar thuis en diegene die ik graag zie. Tijdens de lange, stille kilometers noem ik iedereen soms op. Als een soort van mantra. Heerlijk om te weten dat ik zoveel fijne mensen ken.

Langs het Canal de Castilla kwamen we Fromista binnen. Het leek wel op de vaart bij ons. Vogels maakten langs de kant om ter meest lawaai.

Er is ook een andere stroom van mensen op gang. Pelgrims die vertrokken in Burgos zijn er bij gekomen en andere gingen terug naar huis en doen misschien een ander jaar de rest van de weg. Wij gaan verder. Morgen een vrij makkelijke dag en de dagen daarop weer iets pittiger, zoals mijn Nederlandse vriendinnen zeggen. De nieuwe herberg is hier helemaal in orde. Ideaal om de batterijen weer op te laden tegen morgenvroeg...