Hoog in de bergen.

Opruimen deed ik. Een hele dag en met een herfstige schwung. Voor de schilderbeurt van jaren geleden, deden we alle overbodige kaders van onze muren. Eenvoud zou nog meer rust in huis brengen. Dat blijkt effectief na jaren van weinig drukte in het interieur.

Opruimen dus en dan terugkijken naar foto’s die lange tijd onze muren sierden. De kleine kader had ik lang niet meer gezien. Ik moest een beetje gaan tellen. Het zal ongeveer 6 jaar geleden zijn. Overmoedig had ik mij ingeschreven om mee te gaan wandelen in Maloja. Ondanks de heimwee die ik had naar huis, was het een zalige vakantie. We wandelden van ’s morgens tot ’s avonds in goed gezelschap en onder een stralende Zwitserse zon.


Deze foto werd ergens hoog in de bergen genomen. Zie je me kijken? Zie je me stralen?

Na een paar weken van andere kopzorgen neem ik mijn Composteladraad weer op. En met deze foto op het nachtkastje ga ik weer dromen.

Terwijl ik mezelf train, dag na dag. Niet bruusk maar zachtjesaan. Grote wandelingen met een kleine rugzak van 4 kilo. Andere dagen zonder rugzak maar met de viervoeter. Ik moet dringend op zoek naar de juiste wandelgids. En ook informatie vergaren over de plaatsen waar ik door ga wandelen. En ook wennen aan het idee dat steeds vastere vormen krijgt. De weg van mijn leven in zes weken...