De weersvoorspelling voor vandaag was regenachtig maar de zon scheen toch de hele dag. Het landschap verandert stilaan. Groene bergen met olijfbomen en druivelaren aan de kant. Het pad was plat vandaag en dat stapt heel wat beter dan de bergen van de afgelopen dagen.
De Camino geeft wat je nodig hebt, las ik tijdens mijn voorbereiding in vele verhalen. Maar dat is nu iets wat je niet kan voorstellen als je hier niet bent.
Zo was er gisteren dat kleine vogeltje. Hij vloog een beetje voor me uit. Als ik bleef staan, ging hij ook even rusten op een tak. In de wijdse stilte zong hij een liedje voor mij.
En de mooie Koreaanse man die het graag netjes heeft. Hij maakte van twee stokken een soort van chinese eetstokjes. Hij raapte de papiertjes er mee op en stak ze in een grote zak aan zijn rugzak.
Op deze dag had ik de regelmatige tred van David de schotse man voor mij. Hij is 72 en Boeddhist. Hij inspireert me op deze reis.
Vandaag heb ik de kaap van 100 km ruim overwonnen. Ik denk dat ik nu ongeveer 140 km gedaan heb. Stilaan krijg ik vertrouwen in mezelf. Als alles zo vlekkeloos blijft verlopen, heb ik goeie hoop voor de komende weken. Meer en meer hoor ik ook dat je tocht pas echt eindigt in Finisterre, het einde van de wereld, waar je op een rots de zee in kijkt en symbolisch je schoenen kan verbranden. Misschien, als alles goed gaat, ga ik ook wel tot daar. Te voet of met de bus, dat zien we nog wel.
Ik ontvang dag na dag op deze tocht en besef heel goed dat dit een unieke ervaring is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Hallo Katrien, wat mooi voor jou dat het zo goed gaat en dat je er zo van geniet. Ik ben in gedachten dikwijls bij jou. Ik druk jou dagboek ook en stuur het aan moeke. Ze geniet ervan. Veel geluk nog en tot wederhoren. Betty
Hoi Katrien,
Je schrijven beroert me en doet ook mij weer even stilstaan bij het leven: geven en ontvangen en stilstaan bij de uniekheid van elke ervaring. Spirituele ervaringen zijn zo gelukzalig, zo ontzagwekkend, zo diep,zo weldadig dat je ze niet wil achterlaten of loslaten en liever zou willen baden in hun heerlijkheid en bevrijding. Geniet vooral verder van deze ongelooflijk unieke ervaring. Dat is zeker het begin van gevorderde meditatie... Ik geniet met je mee! Hilde
Dag Katrien,
Ik ben een onbekende voor jou, maar dagelijks volg ik je op jouw blog. Omdat ik namelijk zelf op tocht ga en vertrek op 9 mei.
Zo ben je een beetje mijn voorganger...Elke avond ben ik benieuwd naar het relaas van jouw dag.Ik vertrek ook in St Jean,maar iets wat me zorgen baart is de oversteek van de pyreneeen , zo op die eerste dag.Maar....we zien wel, het zal erop aan komen om de dagen te nemen zoals ze komen.Er staat me vast iets bijzonders te wachten. Maar daar heb je geen idee van als je nog thuisbent.
Als ik vertrek ben jij al ferm gevorderd. Toch intigrerend al die mensen die diezelfde camino gaan lopen.Ik wens je nog een heel mooi verder verloop toe.
Een reactie posten