De laatste dagen is het niet zo makkelijk meer om in een schrijfsel te vertellen wat ik allemaal beleef. Ik geraak mijn pelgrimsritme stilaan kwijt en dat gaat gepaard met veel emoties.
Mijn schelp is thuisgekomen en ligt voor altijd aan het einde van de wereld, zo wordt dit stukje Spanje genoemd. Daarstraks hadden Hetty en ik het weer eens over de prachtige woorden van Frank Boeyen... al fin del mundo. Ik zal nooit meer Boeyen kunnen luisteren zonder aan Hetty te denken.
Het einde van de wereld dus. Onder een azuurblauwe lucht stond ik op de rotsen en keek de zee in. Hier eindigt mijn tocht echt.
Ik verlang naar huis, zoveel is zeker. Maar ik zal even tijd nodig hebben om al deze weken een plaats te geven. Ik begrijp heel goed wat loslaten is na deze weken. En thuis, op mijn vertrouwde schrijfplekje, zal ik opnieuw en uitgebreid neerschrijven. Om dit alles nooit te vergeten.
De laatste avond met mijn tochtgenoten is ook aangebroken. Morgen wuiven we elkaar uit. We zullen altijd een plaats in elkaars hart hebben door deze uitzonderlijke weken samen.
Morgen kuier ik nog wat rond in Santiago, op zoek naar wat cadeautjes. Dinsdagochtend ga ik de trein op en woensdag rond de middag ben ik hopelijk thuis.
Wacht niet te lang om mij te komen bezoeken. Ik heb een hoop warme verhalen te vertellen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
16 opmerkingen:
Dag Katrien,
een dikke proficiat, 'k heb je gevolgd vanaf de start, en 'k was wel serieus jaloers, maar mijn tijd komt er aan... ik vertrek op 02/07 voor de tweede keer (de camino heeft mij te pakken).
Je hebt je schelp terug aan de zee gegeven ..., veel kans dat je een nieuwe moet zoeken, want de camino laat je nooit meer los.
Lieve groeten en behouden thuiskomst,
Jan.
Gelukwensen, Katrien ! Laat je emoties de vrije loop...
Ik heb genoten van je blogjes, elke dag opnieuw. Je liet me een stukje meewandelen, meebeleven... Dank-je-wel.
Ik kom zeker kijken op je andere blog... !
Alle goeds,
Lie(f)s.
Gisteravond had de RKK een item over de camino. Heel indrukwekkend......
Fisterra lijkt ook een hele mooie en bijzondere plek.
Eén van de volgende weken nemen we wel eens een tijdtussendoor en zal ik nieuwsgierig luisteren naar je camino.
Je stond daar op het einde van de wereld en misschien ook wel aan het begin van een nieuwe wereld die door de Camino voor je openging...
Goede terugreis Katrien!
Gelukwensen Katrien, ik heb er eigenlijk geen woorden voor. ik vind het prachtig wat jij gedaan hebt, en het liefst zou ik samen met jou nog een keer de camino gaan.
Nu ben je aan je doel en zul je dit nooit meer vergeten. Maar ik ben zeker, je gaat nog een keer. Geniet nog van je laatste dag en kom goed terug naar huis.
Het liefst zou ik je nu een dikke knuffel geven, dat doen we binnenkort in Ochtrup en dat wordt een lange avond. Liefs, Betty en Hubert.
Hé Kanjer,
Proficiat met jouw tocht, en welkom thuis.
Marleen
Profiat en een warm onthaal thuis!
Dag Katrien,
soms, zo af en toe, op een verloren moment, een gestolen moment zoals nu tijdens mijn werk, keek ik wel eens op jouw blog. En soms had ik wel eens zin om iets te melden, maar ik vond ofwel niet de juiste woorden of helemaal geen woorden om te zeggen wat ik bij dit voel. Zouden we dit niet allemaal eens ééns gedaan moeten hebben. Leegstappen en vollopen? Leegstappen omdat het fysiek wel wat vraagt en tegelijkertijd vollopen van indrukken die een afdruk maken in je ziel, je zijn zodat je de rest van je leven een mal hebt om het leven een stuk eenvoudiger maken. Misschien nog niet direct, maar op termijn wel, denk ik...
Kom wel thuis en we praten later nog wel...
Groet van Rob en Ilse.
nen dikke proficiat Katrien.
Ongelooflijk wat je daar hebt neergezet. Hier mag en moet je trots op wezen. Ik zie je weldra in de Spaanse les en wellicht bij ons thuis om je verhalen te vertellen
Marc en Liljan
zee...
je schelp vindt er een rustige plek, geborgen, omhuld, zacht,... en altijd in beweging
in je schelp staat het verhaal van licht en donkerte, van warmte en genieten, van liefde en geborgenheid, van ruimte en horizon, van verwondering en zachtheid, van uitputting en kracht, van evenwicht en zoeken, van wanhoop en nabijheid, van stilte en rust, van pijn en duisternis, van loslaten en vasthouden, van puurheid, eenheid, van bomen, bergen, paden,...
je voetstappen
je bracht je verhaal van de bergen naar de zee, het water van de zee vertelt je verhaal later opnieuw in de bergen
ik wens je warme armen en ruimte bij je thuiskomst
Joke
oeps, kom hier na een kleine week nog es kijken, en je bent er...
waw, wat goed van je! je bent aangekomen, thuisgekomen, aan het einde van de wereld! wat heerlijk! ik begrijp dat je overspoeld wordt door emoties nu... laat het maar gebeuren en het schrijven komt later nog wel... dankjewel voor het delen van je mooie logjes hier, dag na dag...
zo was ik een beetje mee met jou op jouw camino... en ooit hoop ik hem ook nog es zelf te kunnen afleggen... want het lijkt me een geweldige ervaring!
tot gauw, als je weer eens wat tijdtussendoor hebt ;-)
he meid ik poppel al om je te zien maar ga je eerst laten genieten van je thuiskomst en je gezinnetje.
heb er enorm van genoten om jou te volgen op je pelgrimstocht .
welkom thuis morgen maar geniet vandaag nog lekker he grtj x x x
Hola Katrien,
Van je ventje het blog gekregen en dus zowat dagelijks jou avonturen gevolgd.
Vorig jaar was ikzelf pelgrim maar dan met de fiets van Hoogstraten naar Compostela.
Verhalen en anecdotes zullen er zeker nog veel bij je opkomen.
Deze verhalen zullen zeker straffer zijn dan wat wij te vertellen hadden. In verhouding met de stappers waren wij met onze koersfietsen zeker luxe toeristen.
Nog zeer lang zal je bijna dagelijks aan jou pelgrimstocht terug denken. Wie het niet heeft meegemaakt kan zich dat niet voorstellen.
Nog een dikke proficiat, wel thuis en nog dit, jou verslagen waren boeiend en aangenaam om volgen.
En hoe jij je later (thuis)weer echt thuis zal voelen dat verneem ik dan wel weer van jouw eigen Jef.
Een hele dikke proficiat Katrien. Fijn voor jou dat je deze tocht helemaal tot het eind bent gegaan. Nu begint de rest van je leven. Dat deel dat na de camino komt; waarschijnlijk heel bijzonder.
Ik wens het je toe met heel mijn hart.
Liefs.
Annemie
Neem zeker je tijd alle indrukken te laten inwerken en ze een plaats te geven thuis.
Het puzzelstukje dat je was is helemaal veranderd en zal niet meer passen in de grotere puzzel... Ik denk dat je tocht nog niet gedaan is.
Heel veel succes
x
Een reactie posten