Vanochtend vroeg vertrokken na een verkwikkende nacht en een ontbijt, liefdevol klaargezet door de waardin van het kleine hostal waar we sliepen. Gisterenavond proefde ik ook voor het eerst de 'tarte de camino' als dessert bij het pelgrimsmenu. Noten en amandelen en zelfs een dotje slagroom.
Elke dag is het op weg vertrekken weer een mooi moment. Alleen met jezelf en de inmense natuur rondom je. Nog frisse benen en de rugzak die je niet meer voelt. Het was een beetje aan de frisse, zelfs onweerachtige kant. Een paar uur later was er toch weer de zon als trouwe metgezel.
De weg is niet zomaar een weg. Daar ben ik zeker van. Jaap uit Nederland vertelde me de historische achtergrond. Keltische druiden ontdekten, eeuwen geleden, voor het eerst deze weg vol energie.
Daarom gingen Margreet en ik gisteren in Sahagun het ijzerwinkeltje binnen. Met het woordenboekje erbij probeerde ik uit te leggen dat we ijzer voor een wichelroede zochten. Ik hoorde de man zeggen dat ons Spaans vreselijk is en hij moest lachen toen ik zei dat ik dat verstond.
Ik mag wel zeggen dat ik vrij nuchter ben maar toen gisterenavond de wichelroede bewoog terwijl Margreet op de camino liep, deed het iets met me. De kracht van deze weg zit hem in de velen voor mij die hem ook al liepen. Een weg van verbondenheid en energie.
Vandaag heb ik er 451 kilometer opzitten. Ik ben best fier op mezelf al mag je dat misschien niet hardop zeggen. In de grote slaapzaal van de herberg, heb ik een plaatsje in de hoek. Om weer goed te rusten en te dromen over alles wat nog komen gaat...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
hoi Katrien, weer de eerste. Je hebt echt al een heel eind achter de rug, maar loop niet te snel anders is het ook te snel voorbij. Hier regent het en de weerman voorspelt ook niet veel goeds. En vanaf morgen 210 km met de fiets, maar dat durf ik nog niet zeggen als ik dat met jou vergelijk. Ik wens je nog veel, veel mooie ervaringen, en waarschijnlijk schrijf ik eerst weer woensdag. Ik zal je berichten missen, maar ik heb voor moeke een soort boekje gemaakt van jou dagboek. Ze verheugd zich er al op. lieve groetjes en een dikke knuffel van Betty
he katrien!!
wat één dappere vrouw!!!
451km dat is niet niks hé.
ik geniet elke keer weer van je verhaal.
hier gaat het goed met onze bouwers.
ze zijn weer volop aan de slag.
ik mag het vandaag een dagje rustiger houden .
kan niets helpen;
ga dus voor deze middag lekker koken kwestie van nog nuttig te zijn he ha ha ;
ben heel blij voor je dat je het weer mee hebt .
veel waard he .
geniet er weer supper van he grtj tot de volgende x x x
tuurlijk mag je wel zeggen dat je fier bent op jezelf! ik denk dat er wel meer mensen fier zijn op jou.
als ik dat zo lees kan ik er ook alleen maar bewondering voor hebben. chapeau!
Wat gaat het allemaal zo ontzettend vlug. In ons hectische leventje vliegt de tijd voorbij; ook jouw verhaal rijgt de dagen vlotjes aan elkaar. Toch slaag je er in om iedereen te laten meevoelen en meegenieten van de lichtheid en de traagheid in jouw pelgrimsbestaan.
Groetjes! xxx
Hallo Katrien,
Hier een berichtje uit Nederland van het schoonzusje van Margreet. We kunnen via jou verhalen lekker meegenieten. Fantastisch, wat een prestatie.
Doe de meiden de groeten en geniet samen met hen van al het moois op jullie pad.
Liefs van Lieneke
He Katrien,
Helemaal leuk iedere dag je dagboek te lezen. Je schrijft mooi. Zo weet ik een beetje wat m'n stoere zus ziet en meemaakt. Bewondering voor jullie hoor. Het zal prachtig zijn maar je zult ook wel erg op jezelf teruggeworpen worden en wat doet dat met je? Ik doe het jullie niet na. Geef m'n zus maar een dikke kus en ik blijf je volgen.
Liefs Hilda
Hoi Katrien,
Op de As vergadering van woensdagavond voor het eerst iets van jou pelgrimstocht vernomen.
Vorig jaar in juni ben ik zelf met 7 fietsmaten van Hoogstraten naar Compostela op tocht geweest.
Heel veel van de mooie dingen die jij nu meemaakt komen mij nog bijna dagelijks voor de geest.
De emotie aan Cruz de Hiero is daar een van. Maar ook El Gozo (met Compostela bijna letterlijk aan je voeten), het ontvangen van je "Compostela" en het bezoek aan de kathedraal zullen zeker nooit meer uit je geheugen gaan.
Katrien wij wensen je nog een fijne tocht en natuurlijk altijd prima weer.
Frans Snyers
Een reactie posten