Het is nu bijna drie uur en bij wijze van spreken tijd om de wonden te likken. Omdat we omgeleid werden, misten we een stadje en dus ook een broodnodige stop.
Tien kilometers is dan een heel eind. In de verste verte zie je dan een dorpje liggen, dat vooral maar niet dichterbij komt. Blijven stappen is de boodschap.
De rest van de dag gaat naar uitrusten, water drinken en mezelf weer opladen voor de dag van morgen.
Het blijft elke dag weer een nieuwe uitdaging om verder te gaan. Doorzetting en moed houden blijven onontbeerlijk.
De reacties die ik elke dag op tijdonderweg krijg, zijn erg motiverend. Hou u dus vooral niet in om te blijven schrijven...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
11 opmerkingen:
hoi Katrien, ben vandaag de eerste om te schrijven, hou de moed erin.
Je bent al zover, en ik weet dat het niet altijd eenvoudig is, maar je krijgt er zoveel moois voor terug. Ik pak nu mijn fietstassen want ik vertrek zaterdag dus naar Turnhout. Maar ik schrijf je morgen nog een keer. lieve groetjes, betty
Elke dag lees ik je blogje, Katrien, en stap vaak (in gedachten) een eindje met je mee. Soms ga ik hier in de omtrek, in één of ander kapelletje, een kaarsje voor je te branden, in de hoop dat het jou een beetje extra energie geeft.
Het allerbeste voor de 2de helft van je tocht die je steeds dichter bij je doel brengt.
Lie(f)s.
he Katrien,Elke dag kijk ik uit om je blog te lezen,zo blijf ik toch nog een beetje in de sfeer van de camino,door elke dag te volgen zie ik al die dorpjes waar je bent zo terug voor mijn ogen, en in mijn gedachten Ik ben nu een vijftal weken thuis en al goesting om de camino terug over te doen, het werkt echt verslavend.
Dus Katrien geniet er nog maar goed van, want voor dat je het weet zit je terug in het gewone leventje, groeten en buen camino Danny
Hallo Katrien, voor ons is het volgende week zover om te vertrekken , ik lees met veel plezier je blogje, het is niet hetzelfde als in het echt voor jou maar ben ik gedachten toch veel bij jou en kijk iedere avond uit naar je verslagje, groetjes Christine
Hallo Katrien,
de camino slorpt je op,...
je gedachtengang,..de fysieke pijn,...de ontmoetingen,...en nog zoveel meer!!
Je bent bezig om een onvergetelijk avontuur te realiseren!!
Elke stap die je zet is er één korter naar Compostela,maar weet dat het daar niet ophoudt.
Onderweg zijn is zoals het Leven.
Groetjes en Buen Camino,
Johny
Ik hoop dat je niet vaak zo'n onverwachte lange omwegen moet lopen!
Vandaag wandelde ik voorbij een tuin en opeens rook ik heel sterk seringen (enfin, dat denk ik toch) en ik moest aan jou denken en jouw tuin hier in België. Ik wens je veel geurige struiken langs je pad toe!
Als jij blijft stappen blijf ik lezen!
Deal?
Hoy Katrien, fijn dat het je zo goed gaat. Ik weet wel dat het vaak beter klinkt dan het soms is maar zo lang je iedere dag weer graag op stap gaat kan het niet stuk. Tof dat je stapvriendinnen hebt,dat maakt jouw Camino anders dan de mijne maar zorgt zeker voor verrijking.
Wanneer ik je dagverhalen lees heb ik ongelooflijke zin om het zelf weer helemaal over te doen.
Hou je goed en blijf vooral genieten. Liefs. Annemie
Tot nu toe je blogje gevolgd. Fantastisch dat het zo goed loopt, behalve gisteren dan misschien. je goede voorbereiding werpt zijn vruchten af. Hou vol en geniet met volle teugen van de tweede helft van je tocht. Zoiets doe je misschien nooit meer.
Liesbeth
Hier start het WE....naar zee met met mijn petekinderen onder een grjze hemel weliswaar maar omringd met 'graag zien'.
Ik kan soms echt het beeld pakken van jij stappend over dat gezegende stukje moederaarde ... gezwind, stap voor stap en goedwetend wat de waarde van elke stap is....een dikke zoen aan jou en je tochtgenoten.
Dag Katrien,
Je ventje heeft daarnet op de vergadering van de As opnieuw vol lof over je gesproken. Terecht!!! Hou vol meisje en weet dat er in de kempen toch veel mensen zijn die met je 'meegaan'... Heel veel succes en vooral een gezegende tocht!
Rik Vann Gils
Een reactie posten