Plots gaat het razend snel. Opstaan en weer gaan slapen volgen elkaar op zonder dat ik teveel tijd krijg om na te denken. Elke dag leg ik de inhoud van mijn rugzak op ons bed. Ik kijk, weeg en overweeg. Probeer een systeem te vinden van het juiste zakje op de juiste plaats. Daarbij denk ik aan de wijze woorden: alles wat je niet meeneemt, is meegenomen.

We hakten ook een knoop door. De eerste dagen gaan we vrij rustig instappen. We gaan de klim over de Pyreneeën doen in twee dagen. Ik reserveerde twee plaatsen in Refuge D’Orrison, een vrij nieuwe herberg. Inclusief avondeten en ontbijt.

Gisterenavond ging ik naar een voordracht georganiseerd door het Santiago genootschap van Antwerpen. Na het lezen van haar boek, zie vorig schrijfsel, luisterde ik naar haar verhaal. Aangezien ik de enige was in het gezelschap die heel binnenkort vertrekt, werd ik voor de zoveelste keer overstelpt met stap-eet-slaap en andere tips.

Ondertussen neem ik afscheid. En laat ik daar nu echt niet goed in zijn. Toch voel ik me op een rare manier rustig en ontspannen. Bijna klaar voor de reis van mijn leven. Nog zeven dagen.