Loslaten is graag zien, dacht ik bij mezelf, terwijl we zwaaiden tot we elkaar niet meer zagen. Dag Lars, dag lieve zoon van mij. Het was een schitterend begin van mijn Camino met jou erbij.
Ik wandelde tot op de top Van Alto De Perdon. Het standbeeld zegt iets van wind die door de sterren wordt meegevoerd. Ik weet het niet juist meer. Alleen was het een intens moment van herkenning. Zo vaak zag ik al pelgrims poserend voor de beelden en nu stond ik er zelf terwijl een Nederlandse man een foto van me nam.
De natuur is hier prachtig op dit moment. Allerlei wilde kruiden langs de weg. Ik zag ook de seringen bloeien die ik nu thuis in mijn eigen tuin moet missen. Ook de vele honden onderweg doen me aan Mats denken. Mijn goeie vriend op vier poten. Ze liggen maar wat te kijken als je voorbij komt, doen ze niet de moeite om dichterbij te komen.
Het is een veilige weg, deze Camino. De Spaanse dorpjes die we onderweg tegen komen stralen rust uit. Je ziet weinig mensen. De boeren werken op het veld en zwaaien van ver. Buen Camino, dat hoor je hier heel de dag.
Mijn lichaam voelt steeds beter en de eetlust komt stilaan op gang. Volgens mij ben ik al wel een kilo kwijt. Drinken gaat met liters. En mijn gezicht is al ferm bruingebrand. De zon schijnt onafgebroken en dat is zalig.
Tot zover gaat alles goed. Ik begin stilaan in een ritme te komen van slapen, eten, drinken, stappen. Na een zware dag is douchen en je kleren wassen echt louterend. Dat was het plan voor deze weken. Iets voor mezelf doen en ik doe dus ook niets anders.
Vanmorgen belde ik voor het eerst met Jef en dat was heerlijk. Ik mis hem maar weet dat het thuis zijn goeie gangetje gaat en dat hij ook voor zichzelf zorgt. Bram is ook met zijn leven bezig en zo hoort het.
Vanavond eten we in de oude binnenstad van Puenta La Reina. Een authentiek stadje met veel pelgrims op dit moment. En dan weer slapen en zien wat morgen brengt. Verder kijk ik nog niet. De dagen zijn aaneenschakelingen van allerlei verschillende momenten en emoties maar ze rijgen mooi aan elkaar.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
'Let op de tekens', zei Edda me onderweg. Pas achteraf realiseerde ik me wat alles echt betekende. Het is moeilijk te vatten op het moment zelf ... Ik ben er zeker van dat ook jij dat zal ervaren.
De alto del Perdón ... Voor mij was dat fysiek de zwaarste dag, misschien omdat ik nog niet zo goed 'ingelopen' was. Je hebt het blijkbaar allemaal goed doorstaan dus het kan alleen maar genieten zijn. Blijven doen, hé!
Geniet van heel veel om je heen, en van alles in jezelf, Katrien.
Lie(f)s.
Na een mooie start met Lars komt nu je echte tocht "alleen".
De camino wacht je op.
groetjes,
Lieven
Een reactie posten