Weeral veel klim en daalwerk vandaag. Mijn knie protesteerde een beetje. In de, zeer gemoedelijke, refugio zag ik de Nederlandse Margreet terug en zij doet aan Reiki. Mijn knie kreeg een prinsessenbehandeling en ik gaf haar drie dikke kussen.
De hospitalero stak mijn kleren in de droogkast en daarna lagen ze opgevouwen op mijn bed. En dat typeert de hele sfeer op deze camimo. Iedereen is vriendelijk, attent. Er is een grote openheid en acceptatie. Een gevoel dat we soms weleens kwijt zijn. Ik wentel me helemaal in deze sfeer.
Daarom waren er ook wat tranen vandaag. Van ontroering. Het loslaten is een proces. Het is een totaal andere wereld hier. Alleen al van deze dagen kan ik een boek vullen. Wat gaat dat zijn na zes weken.
Gisterenavond aten we samen met Isabelle en Xavier. Een heerlijk stel collegas. Ik sprak frans met hen en vertaalde dan ook weer aan hen wat de Spaanse ober vertelde. Het spreken van een paar andere talen helpt om comtacten te leggen. Iets wat ik zeker nodig heb.
Ik zit hier op een mimilaptop en er willen nog mensen mailen en zo. Ik zou kunnen blijven schrijven.
Het is heavy allemaal maar een verrrijking voor de rest van mijn leven...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
hey Katrien, ik heb op het moment geen internet en ben nu bij mijn nicht om te schrijven. Ik zou het liefste nu met je meelopen, maar in gedachten ben ik dikwijls bij jullie.Ik wens jullie geen blazen aan de voeten en groet Spanje van mij. dikke kus Betty
he katrien en lars!
leuk te horen dat je zo intens geniet.
denk veel aan jullie.
mischien wel een beetje jaloers?
denk niet dat ik het Karacter zou hebben .
maar volg jullie zo heel graag het gaat jullie goed dikke kusX
fantastisch, geniet ervan
Hoi Katrien
Zo te lezen zit het allemaal toch wel goed. Als ik dat allemaal zo lees, moet ik denken aan onze tocht op de Annapurna en onze reizen. Die sfeer en die vriendelijke mensen. Het praten met vreemde mensen en dan tegelijkertijd het gevoel hebben dat je ze al jaren kent. Vaak omdat het mensen zijn die toch eenzelfde visie hebben over het leven. Geniet en laat het maar allemaal op je afkomen. Je krijgt ook de groetjes van de familie van Baelen. Wij zitten ondertussen in Hockai. Groetjes Ilse
Hey Katrien & Lars!
Ik zit hier momenteel met een uitzicht waar jullie jaloers op zouden zijn. Een flatscreen, telefoon, kalender en niet te vergeten een wand bedekt met stof :)
Ik heb voor jullie en dan vooral katrien (niks persoonlijks lars) veel respect!
Obbeleroni
Een reactie posten