Het is niet schrijven zoals thuis hier. Dus de leestekens en fouten haal ik er thuis wel uit. De bergen hebben we overwonnen en de dagen zijn overgoten met zon.
Maar het is enorm moeilijk om weer te geven wat ik zie, hoor, voel en ruik. De indrukken die ik op doe zijn zo verscheiden. Allerlei mensen van overal ter wereld zijn hier met hetzelfde bezig. Er is een enorme verbondenheid. Zo heb je Sally van Engeland en Roy van Newton en ook de Koreaanse moeder met haar twee zonen. Vanavond ga ik kernwoorden opschrijven om zo alles goed te onthouden. Het is te mooi om te vergeten. Ik zie me al zitten binnen een paar maanden en alles in het lang en breed opschrijven.
Het klooster in Roncesvalles had iets donker voor mij. Ik weet niet goed waarom. Dus stapten we drie kilometer verder en dat bleek een schot in de roos. Een hostal met een prachtige kamer en een bad. Morgenvroeg gaan we hier ook ontbijten en stappen dan weer verder.
Mijn voet blijft rustig alleen mijn knieén doen een beetje pijn van het dalen. Mijn eetlust is niet wat het moet zijn maar dat is niet zo erg. Ik drink liters vocht.
Op naar een rutige avond en morgen weer stappen. Dat zal het verhaal van de komende weken zijn. Ik hoop tot morgen en laat vooral de kaarsjes thuis branden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
MMMmmm dat is inderdaad fijn om op deze manier je wedervaren te lezen. Je weet toch dat je van mij een bijzondere vrouw maakt. 'Ik heb nu een vriendin die de camino aan het stappen is' het doet mij ook stilstaan bij mijn eigen levensweg. Ook niet altijd zonder slag of stoot en soms moest ik omwille van de donkerte ook net iets verder gaan om daar dan de warmte en het genoeglijk zijn te mogen ervaren.
groetjes aan Lars of geef hem ook maar een dikke kus. X
Ontmoeten zal nog veel gebeuren de volgende weken.
Hier is het koud en zonder zon.
Geniet verder van de mensen, de zon, je zoon, ...
Ik volg je op de voet...
amai ziet er goed uit,'k heb nu al zin om te vertrekken met wat ik lees,Maar moet nog 20 dagen wachten voor ik mag vertrekken van Oud-Turnhout. maar wat er ook bebeurd in de volgende weken, één korhoentje laat zich niet doen en om ergens te geraken in het leven,moet je soms zo koppig zijn als een ezel....
Ja hoor de kaarsjes blijven hier branden terwijl jullie stappen en ervaringen opslorpen.
Ons Foeke is vandaag voor een weekje op trekkerstocht vertrokken. Eerst met de trein naar Turnhout, dan te voet naar Lille, Lichtaart, Mol ... bij jou thuis in de buurt, toch? Hij gebruikt mijn rugzak, slaapzak en al mijn andere spulletjes en overnacht in trekkershutten. Ook hij zal onderweg wel een kaarsje branden. En zo is hij ook een beetje 'pelgrim'. Hij voelde zich in elk geval zo toen hij vertrok.
Groetjes en stap voor stap!
Toen ik vanmorgen het ijs van mijn auto aan het krabben was, dacht ik: Katrien zal mooier weer hebben.
Hier brandt een kaarsje, eentje met geurtjes zelfs!
Straf dat je nog drie km verder stapt om het Roncevalles-dom te vermijden; aantrekkelijk is het zeker niet en gigantisch groot, te toeristisch, de bediening maar minnetjes, al vond ik wapperende wasdaad aan de overkant wel een foto waard.
Je stelt het wel, Katrien, ik wist het, je gaat het zo missen eens je weer bent. Dat pakje zakdoeken heeft zijn nut al bewezen. : )
xxx
Een reactie posten